จดหมายถึงเธอ (เมื่อเธออายุ 50 ปี)

จากวันนี้ 14 พฤศจิกายน 2567 จนถึงวันนั้น 14 พฤศจิกายน 2577 เธอค่อยมาตอบนะ

เป็นไงบ้าง ตอนนี้อยู่ไหน ชีวิตเป็นยังไง

มีเงินพอที่จะเลือกไม่ทำงานประจำหรือยัง มีงานอดิเรกอะไรบ้าง...

สุขภาพเป็นไงเธอ...ไหวมั้ย...

ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างแล้ว เล่าให้ฟังหน่อยย...

เธอพร้อมเกษียณหรือยัง...ตัวตนเปลี่ยนไปแค่ไหนจากเดิม...

มีอะไรอยากทำหลังอายุหลัก 5 อีกมั้ย...

เธอเปลี่ยนรถ เปลี่ยนบ้าน เปลี่ยนเรื่องอะไรหลักๆ ในชีวิตบ้าง...

พ่อกับแม่ พี่น้อง หลานๆ เป็นยังไงกันบ้างนิ...

กัลยาณมิตรทั้งหลาย เป็นไงบ้าง...

คุณภาพใจ คุณภาพกาย เป็นไงบ้าง...

สังคมโลกเปลี่ยนไปแค่ไน หุ่นยนต์ AI ล้นโลกรึยังนะ...

วิกฤตสิ่งแวดล้อมหนักหนาขึ้นมากมั้ย...

เอาจริง 10 ปีมานี้ ฉันว่าเธอคงโตและแกร่งขึ้นอีกเวลแล้ว ไม่รู้สิ ตื่นเต้นเหมือนกัน อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไงนะ รอ...

ฉันขอเป็นกำลังใจและสนับสนุนเธอในทุกช่วงเวลาของชีวิตนะ

ขอให้ทุกวันของเธอมีความสุข...



พอชีวิตถึงจุดหนึ่ง ..
จะไม่อยากยุ่งกับชีวิตใคร
รู้สึกอยากใช้ชีวิตแบบสงบ ๆ
ใครอยากมีอะไรก็มีไป
ใครอยากเป็นอะไรก็เป็นไป
ขอแค่อย่าทำให้ใครเดือดร้อนพอ
ไม่อยากเสียเวลาทะเลาะ
เพื่อเอาชนะหรือโต้เถียงใคร
มันเสียเวลาชีวิต
เราเกิดมาแปบเดียวเดี๋ยวก็ตาย
ขอใช้เวลา .....
🥰กับตัวเอง
🥰กับครอบครัว
🥰กับสิ่งที่รักให้มากที่สุด
อยู่ในมุมสงบ ๆ ธรรมดา
เรียนรู้อยู่กับธรรมชาติ
ดูใบไม้ที่กำลังร่วงโรย
เหมือนชีวิตเกิดมาแล้วก็ดับ
เวลางานก็ทำงานเต็มที่
เวลาพักผ่อนก็พักผ่อนเต็มที่
มีความสุขในมุมเล็ก ๆ ตัวเองก็พอแล้ว.


 


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น