ผ่าตัดส่องกล้อง

ถุงน้ำรังไข่ด้านซ้าย 

29/09/2564

เจาะเลือด/ปัสสาวะ/ตรวจโควิดpcr/x-rayทรวงอก/ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ/หมอซักประวัติ/ผลเลือดผ่านเข้าผ่าตัดได้/กินข้าวbrunch/laserรักแร้/สระไดร์ผม/ฟังผลตรวจโควิด ผ่าน/แอดมิดได้/ได้ห้องพิเศษ/เข้าพัก

30/09/2564

เป่าไตรบอล/เจาะเลือด 1 หลอด พยาบาล 2 คน แทงเข็ม 4 ครั้ง/เป่าไตรบอล/นศ.แพทย์ปี5ซักประวัติการรักษา/หมอเรสซิเดนท์อธิบายโอกาสความเสี่ยงในการผ่าตัด/วิสัญญีแจ้งวางยาสลบฉีดเข้าเส้นเลือดดำ/โกนขน/สวนให้ถ่าย/งดน้ำอาหารหลังเที่ยงคืน

ความเจ็บปวด - สิ่งที่ดีที่สุด

01/10/2564

สวนให้ถ่าย/อาบน้ำ/ให้น้ำเกลือ แทงเข็ม 2 รอบ/ใส่ป้ายข้อมือคนไข้/เตียงห้องผ่าตัดมารับ/คิว2รอบเช้า/9.30 น. ห้องผ่าตัด/ผ้าคลุมผ่า/มัดแขน/อุปกรณ์วัดชีพจร/หน้ากากออกซิเจน/เริ่มให้ยาสลบ/เย็นที่แขนเจาะน้ำเกลือ/ก๊าซขึ้นในคอ/หายใจเข้าออก 4 ครั้ง......./คุณ..คุณ..คุณ/ตื่น ตกใจลุก/คนไข้ขยับตัวเองได้/เข็นเตียงออกจากห้องผ่าตัด/12.05 น./ขวดน้ำเกลือเหลือนิดเดียว/คลำหน้าท้อง มี 3 แผล โล่งอก/พยาบาลถามเจ็บไหม/ฉีดยาแก้ปวด/ไปห้องพัก/ฉีดยาแก้ปวด/ใส่เครื่องนวดขา/นอนพัก/เย็น/ปรับนั่ง/ตึงแผล/ไม่เจ็บ/จิบน้ำ/จิบน้ำหวาน/ฉี่ไม่ออก/ใส่ท่อฉี่/นอนพัก/เช็ดตัว/ฉีดยาแก้ปวด มอร์ฟีน/พยาบาลเช็คทุก 3 ชั่วโมง/

02/10/2564

เช็ดตัว/นั่ง/ฉีดยาแก้ปวด/เดิน/นอนพัก/นศ.แพทย์ปี5 แจ้งผลผ่าตัด/ถุงน้ำเกาะแน่น/ตัดเนื้อรังไข่ซ้าย 50%/เลาะผังผืดมดลูก/รังไข่ขวา มดลูกปกติ/ตดให้ได้ เดินให้ได้ กลับบ้านได้/แผลที่สะดือหายช้าหน่อยนะ/ห้ามออกกำลังเกร็งหน้าท้อง/ห้ามยกของหนัก/อีก 1 เดือนฟังผลตรวจชิ้นเนื้อ/กินข้าว/นอนพัก/นั่ง/เดิน/ได้ใบรับรองแพทย์ผลการรักษา/ถอดสายน้ำเกลือ/ถอดสายฉี่/ฉี่เองได้/เดินได้/แจ้งออก/เคลียร์ค่าใช้จ่าย/กลับบ้าน

ผ่าตัดผ่านไปด้วยดี/พยาบาล หมอดีมาก/น้องสาวเฝ้าไข้ดูแลดีมาก/กำลังใจดีมาก

03-07/10/2564

เดินบ้าง/พัก/รอเปิดแผล/เลือดซึม/แผลปิดไม่สนิท/

07-15/10/2564

ล้างแผลทุกเช้าเย็น/ลุกนั่งช้าๆ/ขยับน้อยๆ/นอนเยอะ/แผลค่อยๆสมาน/น้ำเหลืองเลือดหยุดไหล/เจ็บนิดๆ/แผลด้านนอกด้านในกำลังรักษาตัวเอง/เดินเร็วไม่ได้/ขึ้นบันไดไม่ได้/ออกกำลังกายไม่ได้/ขับรถไม่ได้/

15-28/10/2564

พักฟื้น/สังเกตอาการ/self-time

29/10/2564 back to work

ประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรก/ตื่นเต้น/เข้มแข็ง/คิดบวก/อดทน/เข้าใจ/สติดี/ผ่านได้ทุกเหตุการณ์

เราเติบโตและเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และไม่มีอะไรเลยที่สูญเปล่า...

แนวทางการรับมือ พัฒนาตัวเราเองได้

 

ทุก ๆ วัน คือการสร้างโอกาส

คำพูดนั้นสำคัญมาก 

ไม่ว่าคุยกับใคร ระดับไหนก็ตาม

และทุกครั้งที่สื่อสารไป 

ล้วนสร้างได้ทั้งโอกาสและวิกฤตให้เราเสมอ ๆ

ฝึกสติ เพื่อกำกับคำพูด 

สิ่งสำคัญคือ พูดอย่างไร แค่ไหน ถึงพอดี

ถามใจตัวเองก่อน เรื่องที่จะออกจากปากเราไป

เป็นเรื่องจริงมั้ย

เป็นประโยชน์มั้ย

สมควรพูดเวลานี้มั้ย

แล้วที่พูดไปเพราะเจตนาดีหรือเปล่า

ถ้าคำตอบ คือ ใช่ ทุกข้อที่ถามมา ค่อยพูดเนอะ

เบื้องหลังคำพูด คือ ความคิด ที่ควรฝึกฝนให้ว่องไว เฉียบคม รู้ทันกิเลสจากการพูด

คำพูดทำร้ายคนอื่น คนรอบข้าง และตัวเรา

ได้มากมาย กว่าที่คิด

และคำพูดเอง ก็รักษาชีวิต จิตใจตนเอง ผู้อื่น 

คนรอบข้าง ได้มากมายอีกเช่นกัน 

เรามีเครื่องมือดี ๆ อยู่กับตัว อยู่ที่ใครจะรู้วิธี และฝึกใช้งานให้เกิดประโยชน์กับตัวเองได้ 

การสื่อสารที่ดี สร้างความสุข ความสัมพันธ์ที่ดี สร้างโอกาสในการทำงาน สร้างความรวย และชีวิตที่ปกติสุขได้ 

ทำทุก ๆ วัน ให้เป็นโอกาส 

ในการฝึก พูดดี กับผู้คนรอบข้าง 

คิดดี ด้วยเจตนาดี เมตตาตัวเองและผู้อื่น 

ทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน  

อยากมีความสุข ไม่อยากมีทุกข์ 

เราควรคุยกันดี ๆ ชีวิตนี้สั้นนัก แต่มีคุณค่ามาก 

ถ้าเราคิด พูดดี ทำดี ไปเรื่อย ๆ 

จนเป็นนิสัยติดตัว 

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร ล้วนดี ชีวิตราบรื่น 

เพราะไม่ได้คิดเบียดเบียนและทำร้ายใคร 

เมตตาคนอื่น เท่ากับเมตตาตัวเอง 

อยู่ที่ไหน ใคร ๆ ก็รักและช่วยเหลือ 

อยู่ที่ไหน ก็มีแต่จังหวะและโอกาสที่ดี 

ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงและฝึกได้ 

จะให้ดี จะให้แย่ อยู่ที่ปาก ที่คำพูด ที่ความคิดของเราเองทั้งนั้น... 

ใช้ทุกคำพูด ทุกการสื่อสารให้เป็นโอกาส 

แล้วทุก ๆ วัน จะเป็นวันที่ดีของเรา...